In toenemende mate gaat het nergens over

Een sociaal wenselijk antwoord….   leven in een illusie 

Het is onze kennismaking met een ‘team’ waar samenwerking al lang ontbreekt. Aan de buitenkant lijkt alles koek en ei. Mensen zijn vriendelijk voor elkaar. Schenken koffie of thee voor de ander in, vertellen positieve dingen over anderen. Tegelijkertijd is er een ondefinieerbare spanning.

Het wordt ongemakkelijk als we benoemen wat iedereen blijkt te ervaren, maar liever niet wil horen: er is geen samenwerking en daar is iedereen verantwoordelijk voor.

Een teamlid probeert dit weg te praten: “we werken best goed samen, maar er is natuurlijk altijd wel iets te verbeteren”. Een sociaal wenselijk antwoord. Het lijkt aangenamer te leven in de illusie van een prettige samenwerking dan in de realiteit.

Als we vervolgens de vraag stellen wat iedereen als klein kind graag wilde worden, blijkt dat een wereld opengaat. Mensen die al jaren in hetzelfde team werken kennen elkaar nauwelijks. Er ontstaat interesse in elkaar.

 

Waarom zou je interesse in een ander hebben?

Dan kan er iets nieuws ontstaan. Wat leidt tot nieuwe ontdekkingen, nieuwe mogelijkheden. Interesse in de ander - niet per definitie gemakkelijk - verrijkt! Interesse is ook noodzakelijk om samen te realiseren waar je als bedrijf/team voor in de wereld bent. 

 

Wat als het wel ergens over gaat?

Sinds de komst van een nieuwe leider, Willem, heeft zich een metamorfose voltrokken binnen het bedrijf. Voordat hij benoemd wordt werken alle directeuren en afdelingshoofden ‘ieder voor zich’. Hun eigen opdracht proberen ze zo goed mogelijk te doen, want dat is waar ze op worden afgerekend. Het geheel, de intentie waar deze organisatie voor aan de lat staat, krijgt weinig aandacht.

Willem staat vanaf het eerste moment voor wat hem bezielt, wat hem in beweging brengt, waar het wat hem betreft over gaat en vertelt dat ook. Ook benoemt hij zijn twijfels en kwetsbaarheid. Zijn medewerkers, die heel anders gewend zijn, staan hier wat gek van te kijken. Maar door de bezieling en de verbindende manier van leidinggeven van Willem durven ze zelf ook uit te komen voor wat hen beweegt. Samenwerking ontstaat vanzelf.

 

Hoe kan het wel ergens over gaan?
Een eerste stap is erkennen wat voor jou echt belangrijk is.

De tweede stap is oprechte interesse in de ander. Door vragen te stellen aan elkaar en eerlijk te zijn over wat jou bezighoudt.
Als het gesprek dan toch nergens over lijkt te gaan, kan je gewenste verbinding wel eens een illusie zijn. Afscheid nemen van je gesprekspartner is dan een louterend middel. Er zijn vast omgevingen waarin je wel blij wordt en beter tot je recht komt.